เจ้ากรรมนายเวร ตัดตอนจากหนังสือตายแล้ว...ไปไหน โดยพระราชพรหมยาน เรื่องที่ 175 หน้า 359-360

“..เจ้ากรรมนายเวร หมายถึงบาปที่เป็นอกุศลที่เราได้ทำไว้กับคนและสัตว์ในอดีตชาติก็ดี ในชาติปัจจุบันก็ดี อย่างบางคนที่เราฆ่าเขาบ้าง เราทำร้ายเขาบ้าง เขาอาจจะไปเกิดเป็นเทวดาหรือพรหมแล้ว ถ้าเป็นเทวดาเขาไม่สนใจแล้ว แต่ไอ้ตัวบาปที่เราทำไว้ อย่างคนที่ไปขโมยของเขา เจ้าของเขาไม่ติดใจแต่ตำรวจมีหน้าที่ตามไม่ใช่อยากตาม แต่กฎหมายให้ตาม ฉะนั้น กรรมหรือเวรตัวนี้คือกฎหมาย ถ้าหากปฏิบัติในขั้นสุกขวิปัสสโก ก็จะบอกว่าไม่มีตัวตนเพราะไม่เคยเห็น แต่ว่าตั้งแต่เตวิชโช ขึ้นไปเขาเห็น 

...เราอุทิศส่วนกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวร เขาจะได้รับหรือไม่ได้รับก็ตาม บุญที่เราทำเป็นผลให้เกิดความสุข ไอ้กรรมต่างๆที่เป็นอกุศลที่เราได้ทำไปแล้ว เราไปยับยั้งมันไม่ได้ แต่ทว่าถ้าเราทำกรรมให้ดีให้มีกำลังเหนือบาป บาปต่างๆก็จะตามเราไม่ทันเหมือนกัน เรียกได้ว่าเป็นการทำบุญหนีบาป ไม่ใช่ทำบุญล้างบาป ทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้ที่ไม่ทำความชั่วเลยน่ะไม่มี ดังนั้นถ้าเราจะชดใช้บาปก็คงจะชดใช้กันไม่ไหว มีทางเดียวในกิจของพระพุทธศาสนาคือ หนีบาปด้วยการปฏิบัติดังนี้

1.การคิดถึงคุณพระรัตนตรัยคือ พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ และพระอริยสงฆคุณ
2.ทรงศีล 5 ให้บริสุทธิ์
3.มีพรหมวิหาร 4 ให้ครบถ้วน
4.มีอิทธิบาท 4 ทรงตัว
5.มีการภาวนาให้จิตทรงตัว
6.พยายามรวบรวมบารมี 10 ประการให้มีในจิตให้ครบถ้วน
7.พยายามตัดสังโยชน์ 10 ประการให้หมด
8.จรณะ15 ปฏิบัติให้ครบถ้วน

เมื่อมีการทรงตัวดังกล่าวมาแล้วนี้ได้ทั้งหมด ก็เป็นอันว่าไม่ต้องการเกิดกันอีกต่อไป นั่นคือตายเมื่อใดก็ตามก็ไปพระนิพพานอันเป็นแดนที่มีความสุขที่สุด..”

ตัดตอนจากหนังสือตายแล้ว...ไปไหน
โดยพระราชพรหมยาน เรื่องที่ 175 หน้า 359-360